COMPARTINDO SORRISOS

   Rematou o ano 2024 e agora é o momento de empezar o 2025 con moita enerxía, alegría e ganas de aprender. O primeiro trimestre deste curso foi estupendo, os avances a todos os niveis foron salientables así que o segundo trimestre seguro que vai ser aínda mellor. As mestras estamos xa rematando a elaboración do primeiro exemplar de Novas de Infantil deste ano e as familias teredes oportunidade de disfrutalo á volta das vacacións.

     Esta entrada de hoxe ten un título especial porque quería rematar este primer trimestre facendo fincapé nos bos momentos que se viven na escola cada día. E para abrir boca, "roubeille" á profe Ana un vídeo que ela gravou na merendola conxunta de Nadal porque saen por aí motos/as pementeiros/as comendo e bailando.

    Moitas veces os adultos temos certa tendencia a falar das cousas negativas, a reflexionar sobre o que vai mal, darlle voltas constantes ao que parece non funcionar (ou quizá non o fai coa velocidade que esperamos), insistir nos momentos conflictivos sen darnos conta e ser realmente conscientes das cousas que melloraron, os momentos que disfrutamos, as situacións que nos fixeron aprender e disfrutar xuntos, as risas que compartimos ou as relacións afectivas que establecemos cada día. En moitas ocasións, os conflictos e os problemas son oportunidades de repensar cousas, de buscar camiños diferentes, de plantexar puntos de vista diferentes e de chegar a acordos conxuntos. O conflicto ven a demostrar que somos diversos/as e vemos a realidade de maneiras diferentes e por iso temos que ir asumindo que hai principios que debemos defender, por suposto, e hai outras opinións, desexos, ideas ou comportamentos que deberemos estar dispostos/as a valorar doutro xeito (se non somos capaces de cambialos totalmente). 

      Na escola intentamos que, dentro dun grupo de alumnos/as diversos/as, se valore a importancia de respectar certas normas básicas na procura dun ambiente agradable e se inicie a reflexión sobre valores universais. Todos entendemos que a empatía, o sentido do xustiza, o respecto ás diferencias, a solidariedade e a equidade son valores en certo modo abstractos que requiren ter unha madurez intelectual e emocional, por iso moitos comportamentos que vemos en nenos/as pequenos/as teñen que ver coa súa madurez e, tamén, cos modelos que lles ofrecemos, e cos exemplos que lles aportamos. Por iso educar nenos e nenas íntegros/as con valores é un traballo que leva tempo no que temos que implicarnos os docentes e as familias por igual (e xa sería fantástico que outros "axentes" educadores -medios de comunicación,editoriais, fabricantes de xoguetes, publicitarios, concellos, centros culturais, negocios relacionados co ocio dos peques etc.- colaboraran neste proceso educativo dos máis pequenos).

     Todo isto déixoo aquí como propostas de reflexión, como puntos sobre os que podemos conversar e mesmo discutir (e insisto no significado de discutir: analizar profundamente unha cuestión, examinar, debatir, razonar) non para incidir en aspectos negativos. 

    E precisamente porque me gustaría deixar constancia de que na aula pasamos momentos estupendos todos/as xuntos/as, dos que moitas veces non se fala, quero compartir con vós un vídeo que recolle moitos sorrisos que eu tiven a sorte de ver na Pementeira ao longo do 1º trimestre. Así que como remate do 2024 e inicio do 2025, co desexo de que nos traia saúde, aprendizaxes, sorrisos e moito amor (polos demais, pola cultura, polo planeta...) aquí tedes un recopilatorio de sorrisos:

    Moitas veces os sorrisos pérdense no medio do día a día, porque xurden rapidamente nun momento no que non sempre teño a cámara na man, como é lóxico, por iso quixen buscar nos centos de fotos que sacamos na aula (escribindo, pintando, xogando, facendo ioga etc) algúns exemplos dos sorrisos que eu disfruto. A maioría dos sorrisos non están rexistrados nunha foto,para iso tería que ter unha cámara disparando automáticamente a cada neno/a en cada momento do día porque os sorrisos aparecen no medio dun conto, vendo un vídeo, xogando nun recuncho, nunha conversa, facendo calqueira actividade. Pero aínda así temos exemplos que son preciosos para ver e manter como recordo.

   Neste curso, en primaria, propuxeron un tema común sobre o cal traballar no cole: o cine. Pois a idea de facer este vídeo de sorrisos sae, precisamente, dunha fermosísima película titulada Cinema Paradiso. Seguro que moitos/as de vós a coñecedes se sodes afeccionados/as ao cine. E se non a coñecedes, que me extrañaría, eu recoméndovos que a vexades porque é toda unha declaración de amor ao cine. Esta película de Giuseppe Tornatore conta a historia de Totó, un neno que traba unha profunda amizade con Alfredo, ooperador da máquina de proxección do cine de Giancaldo. A través desta amizade Totó desenvolve un profundo amor polo cine e finalmente convírtese en director de cine. Non vou contar toda a película pero a escea final é, para min, unha das mellores e máis emotivas de toda historia do cine. Alfredo foi gardando ao longo dos anos os cachiños de película que o cura censor mandaba eliminar das películas (os bicos e apertas que a censura non permitía que foran vistas por consideralas pecaminosas) e con eses fragmentos montou a súa propia película, unha secuencia de bicos e apertas continuados, cachiños perdidos de películas que non foran vistos pero que el quiso gardar. De aí sae este vídeo de sorrisos, a miña homenaxe ao bo cine e o meu recoñecemento a estes neno e nenas que me regalan moitos sorrisos. Agora espero que a vós tamén vos guste velos e prometo que intentarei recoller máis sorrisos no próximo trimestre.

       

CINEMA  PARADISO