Hoxe adicamos a xornada a conmemorar o DÍA INTERNACIONAL DA MULLER. Na asamblea estivemos falando sobre mulleres, aínda que teño que dicir que me costou traballo centrar a atención do grupo. Ningún neno/a da aula fi quen de dicirme o nome dunha muller importante que eles coñeceran da que escoitaran falar, da que algunha vez lle contaran algo na casa ou escoitara algunha información na televisón por exemplo. A parte boa é que sí recordaban a todas as mulleres sobre as que investigamos e traballamos no Proxecto Ubuntu, co cal levei unha alegría comprobando que o proxecto está servindo para coñecer importantes personalidades que fixeron diversas aportacións á humanidade.
Unicamente conseguín un pouquiño de atención cando botei man dun recurso fácil para lograr que me escoitaran uns segundos: Harry Potter. Entón houbo comentarios entusiastas sobre o que mola Harry Potter, aspelículas que viron e as aventuras deste famosísimo neno. Y entón soltei a bomba: as historias de Harry Potter foron creadas e escritas por unha muller, J.K. Rowling. E non sei si foi unha percepción errónea pero vin caras de sorpresa.
Hoxe, pois falamos de moitas mulleres, non coa pretensión de que recorden nomes e nomes, senón coa intención de que comprendan que as mulleres están presentes en todas as facetas da vida, realizan calqueira tipo de traballo e son quen de perseguir e acadar os seus propios soños.
Partindo da base de que son nenos e nenas de 5 anos, e hai cousas difíciles de comprender para eles/as, quería promover unha reflexión nas familias. ¿Somos realmente conscientes do que transmitimos nas casas, nas familias, na sociedade en xeral sobre o que significa ser home ou muller e o que esperamos de cada un deles? Insisto, quizá deberíamos reflexionar sobre esto e probablemente teñamos que modificar algúns estereotipos que transmitimos, seguramente de xeito inconsciente.
Por exemplo, fai uns días, na aula, estaban os nenos/as xogando coa plastilina. Nun equipo fixeron unhas figuras e "representaban" a Creación de Adán de Miguel Ángel. Como sabedes, co emprego dos bits de intelixencia achegámonos a moitas obras de arte de todos os tempos. No teito da aula temos unha reprodución da Creación de Adán e un día expliqueilles o que contaba esa pintura, e ese simbolismo da man de Deus infundindo vida a Adán feito do barro inerte. Obviamente, parece que a historia lles chamou a atención porque alí estaban eles xogando a ser deuses creando adanes. Total que un neno dixo co seu dedo extendido: "Son Deus e infúndoche vida". E a continuación unha nena do equipo, co seu dedo tamén extendido cara a súa figura de plastilina, dixo: "Eu son a moza de Deus e infúndoche vida"
Cando a escoitei, sentín que tiña que intervir na conversa e con toda a tranquilidade do mundo, porque era necesario que a nena non se sentira incómoda nesa situación, que non pensara que fixera algo malo ou equivocado, díxenlle: "Mira,vouche facer unha suxerencia, tí podes xogar como queiras, vale?, son as túas figuras e a túa historia, pero eu quería decirche que aínda que sexas unha nena e na pintura de Miguel Ángel, Deus sexa un home, tí non tes porque ser a súa moza, tí si queres podes ser a Deusa que tamén lle dá a vida a Adán". Entón a nena con toda a naturalidade do mundo dixo. "Aaaahhh, valeee!" e seguiu xogando: "Eu son a Deusa e infúndoche vida".
Desde o meu punto de vista, non hai que destruir imaxes, non hai que esconder a Historia, pero sí podemos axudar a nenos e nenas desde moi pequenos a reflexionar sobre moitas cousas, a mirar o pasado con ollos críticos, a ter unha mente máis aberta. Eu intento facer esto cada día do ano, e creédeme que non é sinxelo porque aínda que, por suposto, as cousas cambiaron e avanzaron moito, moito, aínda resulta moi difícil romper certos estereotipos e lograr que nenos e nenas asuman que todos podemos facer as mesmas cousas, xogar cos mesmos xoguetes, ou acadaros mesmos obxectivos. Aí está o verdadeiro reto do Día da Muller: reflexionar cada día do ano sobre o que decimos e facemos e sobre os modelos que lles presentamos aos máis pequenos.
Despois desta introdución tan longa, aquí van algunhas fotos do traballo de hoxe (que non rematamos) e de días anteriores tamén.
Qué ben atopar unha entrada nova e tan interesante! E qué difícil educar co exemplo!
ResponderEliminarÉ unha coincidencia que onte Julia e eu falásemos de J.K. Rowling a raíz de que acaba de descubrir a Harry Potter e fai dous anos visitamos en Porto a librería Lelo onde Rowling se inspirou para a súa historia. Nese momento non lle chamou a atención de que fose unha escritora, ademais sempre teñen o referente de Rosalía De Castro.
Qué fermosa esa librería, verdade? Cómo me gustan as familias viaxeiras que lles mostran aos peques lugares tan fascinantes!!!! Hoxe non estaban moi inspirados e nin a Rosalía me nombraron. Eu recurrín a Harry Potter porque certamente é un personaxe mundialmente coñecido, nenos e nenas disfrutan coa maxia e fantasía que impregna toda a narración e ten tamén unha figura femenina intelixente que é Hermione. Non se trata de facer competencia, pero está ben pararse a pensar por exemplo cantos deportistas homes coñecen, e cantas mulleres...O que plantexo é que reflexionemos sobre a imaxe que transmitimos das mulleres (nos medios de comunicación é bastante evidente), que lles pedimos ás nenas e aos nenos que fagan, cousas dese tipo que moitas veces facemos sin pensar, casi por inercia... En fin, unha proposta de reflexión...😉
Eliminaré moi necesaria esa inflexión porque, por algunha razón, os nenos e nenas, seguen a repetir os estereotipos "típicos" eu o vexo en Valentina que, a verdade, nos sorprende moitísimo pero son incribles os comentarios e discusións que ten Daniela no instituto cos compañeiros. O que da a idea que tristemente parece que atrasamos en vez de adiantar, nun momento en que mais que nunca nos medios de comunicación, nos libros, saliéntase a figura da muller en tódolos campos e, sen embargo, parece que non somos capaces de transmitilo axeitadamente.
ResponderEliminarsí, é curioso ver que os adolescentes reproducen certas conductas que parecen máis propias doutras épocas. Pois iso ten que facer que pensemos no que estamos transmitindo no día a día. Non é nada fácil atopar as causas desas situacións de desigualade, pero aí está e deberíamos lograr que nenos e nenas medraran xa máis libres de prexuizos de xénero. Así que todos temos que traballar nestas cuestións, eu intento facelo, penso que nas aulas debemos facelo así que sexamos optimistas e pensemos que estmaos mellorando moito.😉
EliminarHola, certo que non estaban inspirados porque mira que non fixeron traballos sobre mulleres importantes. Onte dixenlle a Aroa que era o día da muller e quedou como extrañada, penso que Aroa e Moisés non son conscientes por agora da problemática que foi e segue sendo ser muller nesta sociedade "machista". Na casa decimoslle os dous que participen nas tarefas, que ordenen as suas zonas de xogos e demáis, creemos que non estamos facendo diferencias. A elección de harry Potter foi un éxito. A moisés encantalle, veu todas as películas, e mais quere ir a unha escola de maxia. Tete, fai tempo comentoume que creía que non coñecias a harry Potter porque nunca falabas del, eu dixenlle que si que o coñecias pero que se daba en nenos mais maiores. 😀. Bueno a seguir traballando e aprendendo cousas, que nos encanta velos así.
ResponderEliminarClaro, é normal que non sexan conscientes da problemática que existe coas conductas machistas e tampouco é a miña pretensión centrarme nesas situacións tan complexas nin falar de violencia. Pero aínda que vos pareza que non, os nenos/as xa teñen moitos prexuizos a estas idades cando din por exemplo: as nenas non saben xogar ao fútbol, ou Fulanita corre menos porque é unha nena, ou cando ven imaxes de sanitarios e din da figura masculina "é un médico" e da figura femenina "é unha enfermeira"... Por suposto creo que cada vez nas familias se reparten tarefas dun xeito máis equitativo sin ter en conta si é un neno ou unha nena quen as ten que facer pero cando os nenos/as xogan pensando que ninguén os observa din moitas cousas que vos sorprenderían. Ao final eles reproducen o que a sociedade lles mostra e casi todo o que ven e escoitan mostra unha imaxe masculina de "poder" e unha imaxe femenina relacionada coa beleza física por exemplo. Non é fácil escapar do que nos "marca" a sociedade (publicidade, lecturas, mundo laboral etc.) A estas idades non se trata e profundizar nestas cuestións pero sí podemos mostrarlles modelos masculinos e femeninos semellantes (profesións e actividades similares por exemplo e coidar a linguaxe, deixar de calificar sempre ás nenas como guapas e aos nenos como fortes por exemplo). Son como vos dicía, cousas para reflexionar, para ter presentes, pensar sobre elas e cambiar certas expresións e comportamentos que ás veces mantemos por inercia. Gústame ver que este tema xenera debates aquí no blog, está moi ben poñer opinións sobre a mesa, comentar e debatir. Grazas por todos os comentarios.
ResponderEliminar