YOGA E PUZZLE UBUNTU

    Ao longo deste curso, un dos meus obxectivos fundamentais, moito máis que  certas cuestións que podemos chamar "académicas", era desenvolver actitudes de colaboración, de responsabilidade individual dentro do grupo, de traballo en equipo, de compañeirismo e potenciar as ganas de aprender con alegría, con gusto, con curiosidade e coa emoción que implica descubrir o descoñecido. A elección do proxecto UBUNTU partía desa idea, de facerlle ver aos pequenos/as o importante que é formar parte dun conxunto, ter amigos/as e compañeiros/as e como as accións individuais poden axudar e contribuír ( e de feito axudan e contribúen) a mellorar a sociedade na que vivimos. Esta situación de pandemia que nos tocou experimentar (e espero que superar) penso que debería facernos ver que un único individuo non é nada, todos nos necesitamos, todos temos o noso papel dentro do grupo e todos debemos traballar para que a sociedade funcione axeitadamente. Na Pementeira, como grupo, como unha mini-sociedade humana, tamén todos/as son importantes e todos teñen as súas características, habilidades e capacidades. Pero como son 20, hai que pensar no que cada un pode facer para mellorar a convivencia e como pode contribuir ao funcionamento e desenvolvemento das diferentes actividades para, así, disfrutar e consecuentemente aprender moitas cousas. Non vou dicir que é fácil nin que xa esté logrado. Pero eu sigo insistindo. O grupo funcionará si cada un pon un pouco da súa parte e todos/as disfrutarán moitísimo máis se empezamos a pensar nese ben común.

    Os pementeiros/as son intelixentes, aprenden rápido, teñen boa memoria cando están interesados en algo, coñecen ben as normas e rutinas básicas que temos que respectar e, tamén, disfrutan con multitude de tarefas. Pero como grupo, a min encantaríame que entenderan todo o que gañarían si deixaran de discutir, de pelexar e de protestar por todo. Dame moita pena a cantidade de tempo que "perdemos" antes de facer unha actividade que, finalmente, resulta que lles gusta e a disfrutan. Ás veces xa lles digo que a nosa clase é o mundo ao revés: se vai frío están en manga curta e agora que vai calor, teñen as sudadeiras e cazadoras postas (hoxe, 26 grados, e a maioría con chaquetas e sudadeiras postas, díxenllo vinte veces e non houbo maneira, ninguén tiña calor); se eu planifico unha actividade fóra, protestan e temos que entrar, pero si a actividade é dentro, entón protestan e queren saír; se os deixo xogar coas construcións, discuten e enfádanse en vez de xogar, se mando recoller os xoguetes porque non están xogando, entón queren xogar; se hai que pintar, queren  bailar e se hai que bailar queren pintar. Total, que nunca acerto. 

  Pois ben, nesta línea de traballo na aula, hoxe decidín que íamos facer ioga colaborativo, ioga Ubuntu, coa finalidade de que vexan, valoren e comprendan o importante que é cada individuo dentro do grupo, os obxectivos que se logran cando cada un pon o seu gran de area e as cousas fermosas que se acadan se deixamos un pouquiño aparte o protagonismo individual e loitamos por chegar a un fin común. ¡Mirade o que conseguimos! Costou un pouquiño acadalo porque escoitar e seguir indicacións aínda costa pero, fixádevos como se pode traballar en equipo e lograr cousas fermosas. A eles/as cando se viron nas fotos encantoulles e escoiteu bastantes "moooooolaaaaa" que xurdiron espontáneamente. E eu sei cantas cousas lles gustan e disfrutan, pero dame pena que para chegar aí teñamos que perder tanto tempo.

   ¡Aquí está o resultado do noso ioga Ubuntu!

    Insistindo nestas cuestións, onte tamén fixemos outra actividade colaborativa e moi Ubuntu tamén; elaboramos, traballando en equipo, un puzzle que primeiro pintamos e, despois, compuxemos no patio.

  

   E xa para rematar a entrada de hoxe, toca falar de retos. Un dos últimos retos consistía en averiguar que nome reciben os buratos que se orixinan na terra ou mesmo no mar, que teñen auga, e que veñen sendo unha especie de pozos ou grutas. Esto xurdiu porque estivemos falando do mar, da Fosa das Marianas, de Jacques Cousteau... e por iso plantexei ese reto. Pois ben, Seira, Erik Pérez e Leo chegaron os tres coa mesma resposta: o Gran Burato Azul. Non está mal e vese que transmitiron información na casa e investigaron, co cal xa merecen un aplauso. Seira aportou un dato máis,moi interesante, porque por aí ía a resposta, dixo que eses buratos teñen un nome en México pero non conseguía acordarse. Iso demostra que houbo máis investigación, porque realmente a palabra que designa estes buratos ten orixe no idioma maya. ¡Parabéns a estes tres investigadores! Agora aclaramos: o nome dese pozos ou grutas con auga é CENOTE. Un dos cenotes máis coñecidos é precisamente o que se atopa en Belice, o Gran Burato Azul, que xustamente se fixo tan famosos porque Cousteau foi o primeiro en bucear nel e alí levou o seu barco Calypso para trazar os seus límites e profundidade. ¡Xa quixera eu poder visitar ese lugar tan enigmático e fermoso!

  E o último reto xurdeu falando do río Umia, as augas termais e os romanos. Pois explicando a importancia que os romanos lle daban á auga, e ás termas, preguntei si sabían como se chamaba unha construción romana concreta (a foto aparece a continuación) e para qué se empregaba.

  

   Todos/as dixeron que era unha ponte (a resposta lóxica, verdade?) pero aclareilles que realmente non é unha ponte, mostreilles máis imaxes, insistín en que ten máis percorrido que unha ponte e que non se emprega para pasar a xente, nin carruaxes... A cousa quedou así e Pablo Canabal e Erik Vázquez chegaron coa resposta: É un acueducto e o máis famoso é o de Segovia (que é precisamente o que lles mostrei). O acueducto servía para canalizar a auga desde o río ata as cidades. ¡Parabéns aos dous investigadores!

    Despois mostreilles máis acueductos, como por exemplo O Pont du Gard en Francia, que eu tiven a sorte de visitar e é realmente fermoso e impresionante e xa me contou Erik Vázquez que a súa mamá tamén estivera alí. 

     Así que xa temos dúas novas palabras para a nosa colección: CENOTE e  ACUEDUCTO.